W przypadku nawierzchni o jej trwałości decyduje przede wszystkim odpowiednio przygotowane podłoże, czyli podbudowa.
Podbudowa jest to warstwa odpowiadająca za równomierne przeniesienie obciążeń z nawierzchni na grunt rodzimy. Pełni również rolę warstwy chroniącej przed działaniem ujemnych temperatur i stanowi podstawę prawidłowego ułożenia kostki. Układana na podbudowie posypka piaskowa jest co prawda warstwą wyrównawczą, jednak zbyt duże różnice w jej grubości (w przypadku braku lub wadliwie wykonanej podbudowy) mogą prowadzić do powstawania nierówności nawierzchni . Dla równomiernego rozłożenia podsypki piaskowej, podbudowa powinna więc być równa i o odpowiednim nachyleniu. Źle wykonana skutkować będzie powstawaniem kolein czy wręcz zapadaniem się całych fragmentów nawierzchni.
Co wolno, a czego nie wolno
Aby podbudowa mogła pełnić swoją funkcję właściwie i przez jak najdłuższy czas, musi być zaprojektowana i wykonana zgodnie z pewnymi zasadami. Przede wszystkim chodzi o właściwe dopasowanie grubości warstwy do planowanego obciążenia nawierzchni. Przy ścieżkach najczęściej stosuje się podbudowę grubości 10 – 20cm, ale już w wypadku nawierzchni po których będzie miał odbywać się ruch kołowy powinno to być 25 – 40cm. Powinna również być przepuszczalna dla wody, umożliwiać jej szybkie, grawitacyjne odprowadzenie do gruntu i w żadnym wypadku nie zatrzymywać wilgoci. Najczęściej do wykonania podbudowy używa się żwiru, tłucznia, grysu, żużla lub mieszaniny piasku ze żwirem. Aby zapewnić jej równomierne ułożenie i zagęszczenie, materiał należy układać warstwami o grubości około 10cm i każdą zagęszczać mechanicznie. Jeśli grunt rodzimy charakteryzuje się bardzo niską przepuszczalnością wody, konieczne może okazać się wykonanie poniżej podbudowy warstwy rozsączającej z piasku grubości do 10cm.
Kiedy geowłóknina
Zarówno w wypadku stosowania warstwy rozsączającej, jak i przy występowaniu słabego gruntu rodzimego o niskiej spoistości warto zastosować geowłókninę. Pełni ona funkcję separacyjną – nie dopuszcza do przemieszania się materiałów poszczególnych warstw. Jej zastosowanie niesie za sobą wielorakie korzyści. W trakcie wykonywania umożliwia znacznie lepsze zagęszczenie poszczególnych warstw podbudowy, a później uniemożliwia wypłukiwanie i przenikanie kruszywa z warstw leżących wyżej do niższych. (Pod wpływem obciążeń nie rozdzielone warstwy podbudowy mieszają się ze sobą, a także z gruntem rodzimym.) Pozwoli to na wieloletnie sprawne funkcjonowanie warstwy rozsączającej która nie będzie zanieczyszczana i blokowana elementami pochodzącymi z podbudowy. Zapobiegnie również zapadaniu się nawierzchni na skutek wypłukiwania i destabilizacji samej warstwy nośnej. Zastosowanie geowłókniny pomaga również ograniczyć powstawanie kolein i wysadzanie kostki brukowej przy przemarzaniu gruntu.
Podbudowa jest warstwą kluczową zarówno dla estetyki jak i trwałości nawierzchni brukowanych. Jednocześnie jedynym momentem, kiedy można skontrolować prawidłowość jej wykonania – jest moment budowy. Warto więc poświęcić mu szczególną uwagę, chociażby kontrolując pracę wykonawcy. W przeciwnym wypadku może się okazać, że o ewentualnych błędach dowiemy się dopiero po wielu miesiącach lub latach, kiedy spacerując po własnym ogrodzie potkniemy się o rosnącą z każdym rokiem koleinę…
Opisy do rysunków:
Buszrem podbudowa 01- Podstawowa konstrukcja chodnika pieszego.
1. Krawężnik
2. Fundament krawężnika
3. Grunt rodzimy
4. Podbudowa grubości 10cm
5. Podsypka piaskowa
6. Kostka brukowa
Buszrem podbudowa 02 – Konstrukcja chodnika na gruncie o niskiej przepuszczalności wody.
1. Krawężnik
2. Fundament krawężnika
3. Grunt rodzimy
4. Warstwa rozsączająca
5. Geowłóknina
6. Podbudowa grubości 10cm
7. Podsypka piaskowa
8. Kostka brukowa
Buszrem podbudowa 03 – Konstrukcja drogi przeznaczonej do ruchu kołowego.
1. Krawężnik
2. Fundament krawężnika
3. Grunt rodzimy
4. Podbudowa grubości 30cm zagęszczana warstwami po 10cm
5. Podsypka piaskowa
6. Kostka brukowa